خانواده درمانی و روش های آن
همه چیز درباره خانواده درمانی خانواده درمانی اصطلاحی کلی برای برخی روش‌های درمانی است که در آن به جای درمان انفرادی، تمامی اعضای خانواده یا اکثر آنها در جلسات شرکت می‌کنند. خانواده به عنوان اولین بستر اجتماعی که ما در آن رشد می‌کنیم اهمیت بسیار بالایی در شکل گیری شخصیت، سلامت روانی و... دارد. به همین دلیل خانواده درمانی دهه هاست که مورد توجه قرار گرفته است. تاریخچه خانواده درمانی
پیدایش اصطلاح خانواده درمانی به سال ۱۹۳۸ میلادی و تاسیس شورای ملی روابط خانوادگی باز می‌گردد. دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ اوج و زمان شروع اصلی جنبش خانواده درمانی بودند. از جمله دلایل رشد و گسترش خانواده درمانی میتوان به وقوع جنگ جهانی دوم، ایجاد مراکز راهنمایی کودک، بررسی وضعیت بیماران اسکیزوفرنی و رویکرد سیستمی اشاره کرد. در ایران نیز دکتر باقر ثنایی از سال ۱۳۵۵ فعالیت حرفه‌ای در این حوزه را شروع کرده و به عنوان بنیانگذار و تدوین‌گر برنامه «مشاوره خانواده» در شورای عالی برنامه‌ریزی در سال ۱۳۶۵ شناخته می‌شود.
از جمله افرادی که برای به وجود آمدن این رویکردهای سیستمی و ارائه نظریه‌ها برای خانواده درمانی تلاش کرده‌اند میتوان به آلفرد آدلر، موری بوئن، ویرجینیا ستیر، کارل ویتاکر، سالوادور میونچین، جی هیلی و کلومادانس اشاره کرد.